Tussen concertzaal en ziekenhuis

Net keek ik weer met verbazing naar het zoveelste gele bordje met de opmerking "carefull, wet floor" in het midden van de stad op een voetpad toen ik een sms kreeg: "Is de verpleegster in het hotel? Contrabassist Jan is gevallen op een natte trap en heeft zijn pols zwaar bezeerd."
De verpleegster vindt het toch raadzaam er een foto van te laten maken, dus terwijl het orkest op weg gaat voor het tweede concert in het Shenzhen Poly Theater, trek ik met Jan en onze tourpromotor Rebecca naar het plaatselijke ziekenhuis. Een belevenis op zich.

We volgen Rebecca van hot naar haar. De rij bij de registratie voorsteken, naar het hokje van de spoedarts waar de schrik en de rook ons om het hoofd vliegen, jawel, rook! In een klein kamertje staat een bed uit de jaren 50 met bijhorende matras en zitten verpleegsters en dokter aan hun bureau doodleuk een sigaretje te roken. Via de kassa naar de radiologie, het verslag laten maken duurt te lang, dus stappen we gewoon die kamer binnen. Nog een scene van Rebecca om het vooruit te laten gaan. Met succes: de radioloog kijkt snel even na of de plek waar Jan pijn heeft klopt met zijn vermoeden. Diagnose: waarschijnlijk gebroken.

Voor de plaaster met een kleine shuttle naar een ander ziekenhuis, waar we Rebecca kwijtspelen en opeens alleen achterblijven met de orthopedist. Op ons hulpeloze "sorry, we don't speak Chinese" praat hij gewoon door… in het Chinees! Een zeer vriendelijke voorbijgangster komt vertalen en onder toeziend oog van haar familie wordt de plaaster artisanaal aangelegd. We kunnen terug naar het hotel.

Dan begint het tot ons door te dringen dat "misschien gebroken" toch maar een zeer vage diagnose is en we besluiten onze reisverzekering te contacteren. Zij raden aan om het toch even te laten checken door een andere dokter. Die heeft maar twee minuten nodig om te confirmeren: inderdaad gebroken. De pols wordt verzorgd, maar voor Jan blijft hier niets te doen: de volgende 8 concerten zullen we het met vijf in plaats van zes contrabassen moeten doen. Nog een telefoontje naar de reisverzekering, en Jan stapt op het vliegtuig terug naar huis...

Anke