Finale in Beijing

De douche voelde heerlijk.
En geschoren met lekker veel zeep.
Mijn laatste witte hemd uit het valies en het kostuum klaar op de kapstok.

Het laatste concert komt eraan en de adrenaline begint te stromen. Ik weet dat in zowat 80 andere kamers in dit schitterende hotel, dicht bij het Tiananmenplein en dus even dicht bij de Verboden Stad, een gelijkaardig scenario zich afspeelt.

Onze China-tournee is bijna achter de rug, maar voor we zover zijn laden de musici zich een laatste keer op. We eindigen ‘en grandeur’. Brahms, Beethovens vijfde symfonie en de Pathetique van Tsjaikovsky. Het is geen toeval dat we eindigen met een van de meest intieme bladzijden uit de symfonische literatuur.

Geen groot geweld, geen bombastische ontlading, geen orkestrale viriliteit, maar de ingetogenheid van een dankbaar orkest dat zijn nieuw ontdekt publiek een laatste keer groet. Een diepe, lange zucht en enkele nauwelijks hoorbare pizzicatti door 3 contrabassen. Dat is het, niet meer, niet minder. Maar wat een weelde, wat een intensiteit, wat een verlangen!

Morgen laten we China achter ons, hoewel: ik ben ervan overtuigd dat al ‘mijn’ musici en ‘mijn’ voortreffelijke stafleden een stukje China mee naar huis nemen. Zoals ik ook vermoed dat we hier een stukje Vlaanderen, een stukje België achterlaten. Zo moeten we wel terugkomen...

Aan allen die meelazen: ik groet jullie en tot zeer binnenkort op onze concerten!

Gunther