27 april 2016
De Meistersingerhal in Nüremberg is een gebouw uit de jaren vijftig, zeer strak en eenvoudig op het eerste gezicht maar met mooie materialen zoals groene marmeren vloeren en luxueuze houten lambriseringen. Ook het plafond van de grote concertzaal, waar het Brussels Philharmonic deze avond speelde, was indrukwekkend vol akoestische vlakken en tientallen lampen. Hoe verder we in de eerste symfonie van Brahms vorderden, hoe meer dit plafond begon te lijken op de onderkant van het spaceship Entreprise uit Star Trek. Het machtige orgel achter het orkest, blauwig verlicht, leek op een ander fantastisch sterrenschip. In de finale van Brahms speelden de musici alsof elk ogenblik de luiken van de Enterprise zouden open gaan en ze met zijn allen zouden worden opgebeamd. Het orgel kreeg de allure van gloeiende straalmotoren, de sterren flitsten voorbij. Net als in een videogame.
Ik keek even discreet rond om te zien of de andere bezoekers dezelfde dagdromen hadden. De immense Meistersingerhal zat vol. Even verder zat een jong koppeltje hoofd tegen hoofd te luisteren alsof ze een schitterende zonsondergang aan het bewonderen waren. Naast mij zat een koppel die ik tussen de vijfentachtig en de honderd jaar schatte, met de ogen dicht geconcentreerd te luisteren naar het concert. Die zullen wel geen fantasieën over videogames hebben, dacht ik.
Maar toen daagde het mij dat deze mensen oud genoeg waren om de bouw van deze concertzaal te hebben meegemaakt. En om zich te herinneren wat hier voordien gebeurde. De concertzaal staat op de terreinen waar de beruchte Reichsparteitage van de nazi’s plaatsvonden. Achter de Meistersingerhal, verder in het park, staan nog overblijfsels van de monumentale tribunes. Deze oude mensen hadden geen videospelletjes nodig om de pathetiek van de muziek aan beelden te linken. Wat ze in hun jeugd hadden meegemaakt, was wellicht veel erger dan een videospelletje. Zou de muziek hen nu troosten of herinneringen uit hun emotioneel archief naar boven halen? We kunnen in niemands hoofd kijken en het op de man af vragen durfde ik niet. Maar ze applaudisseerden vurig op het einde van het concert en mij bekroop een gevoel van plaatsvervangende trots voor het orkest dat er weer in geslaagd was om mensen met zo diverse levens, herinneringen en dagdromen te begeesteren.
Tonight's concert featured Alena Baeva's interpretation of Tchaikovsky's violin concerto. She once again moved the audience with her emotional and personal interpretation of the masterpiece. Our musicians are prasing the soloist for her knowledge and exceptional skill. Muhai Tang led the orchestra in tonight's Mendelsohn, Tchaikovsky and Rimski-Korsakov's Sheherazade.
0 reacties:
Een reactie posten