De dag voor het vertrek

FLAGEY, Brussel, 30 november 2010 - Dirk Brossé heeft net een laatste repetitie met het orkest achter de rug. De componist/dirigent is in zijn nopjes, want alles is goed verlopen. Hij staat op het punt om naar Tallinn, Estland te vertrekken, maar hij kan op de valreep nog op enkele korte vraagjes een antwoord formuleren. Waarvoor dank!


U bent nu genomineerd in Tallinn, Estland voor de European Film Awards, waar onder andere de Belgische animatiefilm “Sammy’s Avonturen” meedingt naar een prijs. Maar de media zijn relatief zwijgzaam. In het buitenland kan me niet chauvinistisch genoeg zijn, hier denkt men al snel “doe maar gewoon”. Steekt dat soms niet? U hebt wereldklasse, maar de gewone man van de straat kent niet altijd “Dirk Brossé”.

Dirk Brossé: “Je hebt bekendheid en populisme. De mensen die me moeten kennen, die kennen mij. Als ik als klassiek dirigent en componist ga optreden, herkennen mensen mij wel. Maar je hebt dat zelf niet in de hand : het publiek wordt overspoeld door mensen die denken dat ze bekend zijn. Soms doen mensen enorm familiair tegen me, terwijl ik hen helemaal niet ken. Een voorbeeldje : een paar dagen geleden zat ik met Pieter Aspe in een televisiestudio. Ik ken uiteraard zijn naam, maar ik had hem nog nooit gezien. Dat is geen schande. Wellicht dacht hij ook : “Hmm, de naam Dirk Brossé ken ik, maar ik heb geen idee hoe die man eruit ziet.” Bekendheid en erkenning zijn zeer relatief.”

Humo-journalist Serge Simonart vertelde dat het een schandaal is dat bepaalde kunststromingen nooit de aandacht krijgen die ze verdienen, terwijl voor bepaalde flutartiesten de media staan te springen …

DB : “Omdat alles vluchtig en oppervlakkig moet zijn! Mensen denken niet meer na, het mag niet te moeilijk zijn. 95% van de interviews zijn absolute bullshit. Als ik naar de tv kijk, denk ik “arm Vlaanderen!” Maar het is in de rest van de wereld niet beter. Het is een algemene tendens en de massa consumeert wat het aangeboden krijgt. Wat mij mateloos ergert : men wil de Koningin Elisabethwedstrijd vulgariseren. Dat men het concours wil opentrekken naar een breed publiek, vind ik prima en fantastisch. Maar laat niet de Jan met de pet commentaar geven op wie optreedt! Waar zijn we dan mee bezig? Het is echt een jungle : we hebben de pers nodig, want we kunnen niet zonder de pers. Maar de sector die ik vertegenwoordig komt te weinig aan bod.”

U mag nu de derde keer naar die European Film Awards. Was het de vorige twee keren een gezellig onderonsje van gelijkgestemde zielen of was er veel competitie?

DB : “Het eerste galaconcert dat wij hebben uitgevoerd, in Berlijn, was muzikaal absoluut een hoogtepunt. Maar de regisseur had op het laatste moment beslist om het orkest achter een doek te zetten. Dat was volgens hem beter voor zijn camerabewegingen. Dat heeft voor enorme frustraties gezorgd bij de muzikanten, die zich aan de kant geschoven voelden. De tweede editie was echter erg keurig, daarover mag ik niet klagen. Ik ga er nu ook vanuit dat er geen notabele incidenten zullen plaatsvinden in Tallinn. Het is niet het zoveelste nietszeggende evenement : de organisatie houdt echt van muziek en de mensen komen speciaal voor de muziek. Het is zoveel meer dan een gezellig onderonsje!”

Interview door Julian De Backer