'Ik heb zin om te jodelen' zei een collega toen we deze middag in Garmisch-Partenkirchen van de bus stapten. De kleine drie uur durende rit vanuit Dornbirn had ons door het meest betoverende landschap gevoerd dat men zich kan voorstellen: woud en bergen zover het oog kon zien. Geen wonder dat Richard Strauss ooit aan zijn familie schreef dat het toch nergens zo mooi was als in Garmisch. En geen wonder dat ons orkest - duidelijk geïnspireerd door de authentieke omgeving - een schitterend slotconcert heeft gespeeld. Het publiek was laaiend enthousiast. De Bamberger Symphoniker hadden hier enkele dagen eerder gespeeld, het Münchner Rundfunkorchester moet nog passeren. Gemeten aan het niet eindigende applaus bleek Brussels Philharmonic alvast goed in die reeks Duitse toporkesten te passen... pianiste Lilya Zilberstein speelde Ljadov's 'Music Box' als bisnummer, en het orkest speelde een Hongaarse Dans (NIET van Richard Strauss, maar nochtans goed gesmaakt door de concertgangers).
0 reacties:
Een reactie posten