Vrijdag avond, 19.30uur, Strasbourg
Op het programma voor de repetitie vanavond staat het werk Sirènes van Luca Francesconi.
De opstelling voor dit werk is memorabel: Op vier eilandjes staan de
dames van het Vlaams Radio Koor verdeeld tussen het publiek, twee groepjes van
zes en twee groepjes van vier. Ze zingen, roepen, tieren en zuchten (Het gamma
van Francesconi’s geluidpalet is nogal breed)... De dames worden dan ook allen door
microfoons versterkt, zodat ook de kleinste zucht nog overal in de zaal te horen is.
Die zaal is overigens reusachtig: 2000 plaatsen, uitverkocht, het management van het festival is lichtjes nerveus. Dit is een
grootse productie, het highlight van het festival, en alles moet perfect in elkaar zitten. Francesconi zelf zit in de zaal om de repetitie in goede
banen te leiden en bespreekt de laatste details met Michel Tabachnik. De twee kunnen het goed met elkaar vinden: het is immers nog geen drie jaar geleden dat Brussels Philharmonic Francesconi's Sirènes in Parijs heeft gecreëerd.
Wanneer we in het Palais de la musique toekomen, is het vrouwenkoor, dat een dag vroeger vertrokken was, al druk bezig met repeteren olv repetent Filip Rathé. Door files op de baan en werken in Strasbourg hebben de drie bussen met
onze musici enige vertraging opgelopen. Het was een lange dag voor iedereen.
Onze staff is sinds 9 uur bezig om het podium op te bouwen. Onze musici zaten 8
uur op de bus en hebben nu meteen nog eens 3 uur repetitie voor de boeg. Met
een werk dan nog dat van iedereen enorm veel concentratie vergt. Maar wanneer
het orkest uiteindelijk het podium overneemt, is de sfeer overweldigend. Het
geluid blijkt van overal te komen, klanken, kleuren, spanningen overspoelen je.
Je wordt gewoon meegesleurd en staat volkomen machteloos!
Francesconi is alvast
onder de indruk. Maar de balance is nog niet helemaal in orde. Een kort
onderhoud met de technici, en er wordt een extra soundcheck ingelast voor de
strijkers. 15 minutjes pauze voor alle anderen. Concertmeester Henry Raudales
roept zijn ploeg samen, terwijl de rest van het orkest een koffie gaat drinken.
Wat is het toch spannend allemaal. We zijn enorm benieuwd naar het concert
morgen!
0 reacties:
Een reactie posten