Op een klapstoel in de concertzaal

Na 9u vliegen over Rusland en Siberië geeft het informatiescherm aan dat we nu boven Chinees grondgebied vliegen. Het geeft een welkom gevoel om eindelijk iets te zien van het land waar we het al maanden over hebben. Uitgestrekt niemandsland is alles wat we ontdekken en dadelijk blijkt hoe groot dit land is. Dan, iets voor aankomst, vliegen we over de Chinese muur. Het is al wat we er van zullen zien, maar dat is het toch, we zijn echt in China!

Uiteindelijk zitten we aan tafel. Grote ronde tafels met een enorme draaischotel in het midden zorgen voor een gezellige sfeer, hoewel we allemaal doodop zijn. We krijgen voor het eerst stokjes in plaats van bestek en nemen ons plechtig voor het alvast te proberen. Aan onze tafel geeft uiteindelijk één iemand het op en vraagt met een enorm schuldgevoel een vork aan de serveerster die nauwelijks Engels spreekt. Achteraf horen we dat enkel aan onze tafel geen normaal bestek lag...

Ondertussen repeteert het orkest reeds voor het eerste concert in het Shenzhen Poly Theater, dat we alvast omgedoopt hebben tot "het ei" omwille van zijn architectuur. Aan de ingang worden we alvast verwelkomd met deze enorme affiche. We dachten rustig even de repetitie bij te wonen in de prachtige zaal met comfortabele zetels, maar nog voor we goed en wel zaten stonden er twee vriendelijke mannen in uniform om ons duidelijk te maken dat het niet mocht. Dus zitten we hier nu op een klapstoel in het midden van de zaal! Dat is nog even wennen, al die vreemde regeltjes en gebruiken, maar ik geloof er vast in dat we het nog meester zullen worden!

Anke